16 May 2012
19:03 -
Ислом Карим НАТО саммитига бормагандан боргани яхши
Бир маҳаллар собиқ СССРда ошкораликнинг рамзи бўлиб, кейин Кремлнинг қўғирчоқ нашрига айланган “Независимая газета”нинг мухбири Виктория Панфилова тарафидан бугун ёзилган мақолага кўра, НАТОнинг бир неча кундан кейин Чикагода ўтказиладиган саммитига маҳмон сифатида таклиф қилинган Марказий Осиё президентлари у ерга бормасликка ва ўрниларига ташқи ишлар вазирларини юборишга қарор қилишган эмиш.
Бўлиши мумкин. Аммо, бу хусусдаги маълумот шу мамлакатлар раҳбарларининг матбуот хизматларидан олинганига ҳеч ким ишонмайди. Агар президентлар ростдан ҳам Чикагога бормасликка қарор берган бўлсалар, ҳеч қандай шубҳа йўқки, уларга хўжайинлари Владимир Путин шундай буйруқ берган. Путиннинг одамлари эса, бу хабарни Виктория Панфилова орқали тарқатишмоқда, холос.
Аслида, бу уч президент Путиннинг буйруғисиз ҳам икки ўт орасида ёнишаётганини тахмин қилиш қийин эмас эди. Бир тарафдан, албатта, улар НАТОнинг саммитига бориб, Барак Обама улар билан алоҳида кўришмаса ҳам, Ғарб лидерлари билан расмга тушиб олишдан бошлари осмонга етган бўларди.
Аммо, бошқа тарафдан, ўзбекларнинг “Қозонга яқин юрсанг қораси юқади” мақоли кенгроқ маънога эканлигини унутмаслик керак: “Ёмонга яқин юрсанг ёмонликлари, яхшига яқин юрсанг яхшиликлари юқади”. Яъни, бундай саммитларга бориш, диктаторларимизни демократия йўлига яқинроқ бўлишга мажбур қилади. Улар шундан қўрқишади.
Айнан шу каби фикрлардан келиб чиққан “Бирлик” Партияси ва унинг лидери Абдураҳим Пўлат Ғарбга мурожаат қилиб, Ислом Каримни изоляция қилиш эмас, Ўзбекистонни Ғарбга интеграция қилиш демократик жараёнларни жадаллаштириш учун самаралироқ бўлишини йиллардан бери айтиб келишмоқда.
Шундай бўлмоқда ҳам. Аммо, кўзга кўринадиган натижалар йўқлигининг сабабларидан бири - мухолифатнинг ибтидоийлигида, мухолифатчиликка иддао қилатуриб, “Бирлик”дан ташқарида қолганларнинг кўпчилиги “Бирлик”нинг диктатурага қарши курашини кузатиш билан чекланиб, айни замонда, қўлларидан келгунча “Бирлик”ни чалишга ҳаракат қилиш билан машғул эканликларида.
“Бирлик”ни ҳеч ким тўхтатолмайди. 2001-2003 йиллари бутун дунёни ҳайрон қолдириб, Ўзбекистонда тикланган эдик, дейди Абдураҳим Пўлат. МХХ ва акромийлар биргаликда 2005 йил Андижонда уюштирган қонли воқеалари туфайли ишларимиз яна бироз сусайган бўлса ҳам, барибир қайтадан оёққа турмоқдамиз. Ислом Каримнинг Чикаго бориши бизнинг фойдамизга бўларди.
Путиннинг Чикагога бормаслик қарори орқасида Россия-Ғарб муносабатларининг ёмонлашиш хавфини кўриш ўта соддаликдир. Путин ҳам одам. У Чикаго самиитида сохта сайловлар натижасида президент бўлиб олган ва Россияда обрўси таҳликали даражада тушиб бораётган одам сифатида кўринишни истамаяпти. У янги аҳволига бироз кўникиши керак.
Путин Марказий Осиёдаги вассаллари ўзисиз Чикагода бўлишларини истамайди, холос. У Ғарбнинг Афғонистондаги урушини тўла қўллаб-қувватлашдан воз кечишини гапириш ножиддийлиб бўларди, у бу урушни қўллаб-қувватлашга маҳкум. Ғарб Афғонистонда ютқазса, ислом терроризми тезда Москвага етиб келишини у яхши тушунади.
Бўлиши мумкин. Аммо, бу хусусдаги маълумот шу мамлакатлар раҳбарларининг матбуот хизматларидан олинганига ҳеч ким ишонмайди. Агар президентлар ростдан ҳам Чикагога бормасликка қарор берган бўлсалар, ҳеч қандай шубҳа йўқки, уларга хўжайинлари Владимир Путин шундай буйруқ берган. Путиннинг одамлари эса, бу хабарни Виктория Панфилова орқали тарқатишмоқда, холос.
Аслида, бу уч президент Путиннинг буйруғисиз ҳам икки ўт орасида ёнишаётганини тахмин қилиш қийин эмас эди. Бир тарафдан, албатта, улар НАТОнинг саммитига бориб, Барак Обама улар билан алоҳида кўришмаса ҳам, Ғарб лидерлари билан расмга тушиб олишдан бошлари осмонга етган бўларди.
Аммо, бошқа тарафдан, ўзбекларнинг “Қозонга яқин юрсанг қораси юқади” мақоли кенгроқ маънога эканлигини унутмаслик керак: “Ёмонга яқин юрсанг ёмонликлари, яхшига яқин юрсанг яхшиликлари юқади”. Яъни, бундай саммитларга бориш, диктаторларимизни демократия йўлига яқинроқ бўлишга мажбур қилади. Улар шундан қўрқишади.
Айнан шу каби фикрлардан келиб чиққан “Бирлик” Партияси ва унинг лидери Абдураҳим Пўлат Ғарбга мурожаат қилиб, Ислом Каримни изоляция қилиш эмас, Ўзбекистонни Ғарбга интеграция қилиш демократик жараёнларни жадаллаштириш учун самаралироқ бўлишини йиллардан бери айтиб келишмоқда.
Шундай бўлмоқда ҳам. Аммо, кўзга кўринадиган натижалар йўқлигининг сабабларидан бири - мухолифатнинг ибтидоийлигида, мухолифатчиликка иддао қилатуриб, “Бирлик”дан ташқарида қолганларнинг кўпчилиги “Бирлик”нинг диктатурага қарши курашини кузатиш билан чекланиб, айни замонда, қўлларидан келгунча “Бирлик”ни чалишга ҳаракат қилиш билан машғул эканликларида.
“Бирлик”ни ҳеч ким тўхтатолмайди. 2001-2003 йиллари бутун дунёни ҳайрон қолдириб, Ўзбекистонда тикланган эдик, дейди Абдураҳим Пўлат. МХХ ва акромийлар биргаликда 2005 йил Андижонда уюштирган қонли воқеалари туфайли ишларимиз яна бироз сусайган бўлса ҳам, барибир қайтадан оёққа турмоқдамиз. Ислом Каримнинг Чикаго бориши бизнинг фойдамизга бўларди.
Путиннинг Чикагога бормаслик қарори орқасида Россия-Ғарб муносабатларининг ёмонлашиш хавфини кўриш ўта соддаликдир. Путин ҳам одам. У Чикаго самиитида сохта сайловлар натижасида президент бўлиб олган ва Россияда обрўси таҳликали даражада тушиб бораётган одам сифатида кўринишни истамаяпти. У янги аҳволига бироз кўникиши керак.
Путин Марказий Осиёдаги вассаллари ўзисиз Чикагода бўлишларини истамайди, холос. У Ғарбнинг Афғонистондаги урушини тўла қўллаб-қувватлашдан воз кечишини гапириш ножиддийлиб бўларди, у бу урушни қўллаб-қувватлашга маҳкум. Ғарб Афғонистонда ютқазса, ислом терроризми тезда Москвага етиб келишини у яхши тушунади.
