Ўзбек миллати юз йиллардан бери чаламуллар тарафидан нафсдан бошқа ҳеч нарса билан иши йўқлар, на миллат, на уммат билан иши бўлмаганлар, беш маҳал номоз ўқисам жаннатга тушар эканманку, яна нима керак деб фикрлайдиганлар тўдасига айлантирилган.

Ичида, миллат душманлари қўлида бўлган ҳозирги ҳукумат ва унинг фуҳушаларини қўйиб туринг, миллатчиликка ёки исломчиликка даъво қилаётган, аммо олдига биров икки чақа ташласа, миллатини ҳам динини ҳам унитадиган Эркин Воҳид, Абдулла Ориф, Дадахон Ҳасан, Салой Мадамин, Зоҳир Аълам, Аҳмад Аъзам, Усмон Азим, Дилором Исоқ, Фахриддин Худайқул, Ёдгор Обид, Номоз Нормўмин, Ботир Норбой, Носир Зокир, Алибой Йўляхши, Хазратқул Худайберди, Муҳаммадсодиқ Абут, Баҳодир Чори каби ҳаромийлар битдек кўпайиб бораётган подамиз биз бугун.

Чегараларимиздан бор-йўғи бир неча километр нарида миллатдошларимизни тириклайин ёқишганда, аёлларимизни тўда-тўда бўлиб зўрлашганда, ўзини ўзбек деганларни қирғин қилишганда, оғзини ҳам очмаган қорамоллармиз биз бугун.

Шоир Юсуф Жума “Ватан – ўсал, миллат касал... Хамма хоин, ким ўч олар?! “ деб фарёд қилмоқда. Ҳақиқатда шундай. “Қасосдан бошқа даво йўқ!” тушунчасини ҳам унутган, устимиздан ҳамма ичида кулаётган халқмиз биз бугун.

Аммо, миллатни қайтадан миллат даражасига олиб чиқамиз, ичимиздаги ҳаромийлардан тозаланамиз, деб кураш олиб бораётганлар ҳам йўқ эмас. Ҳозир бундайлар “Бирлик”да бирлашмоқда.

Ичимиздаги хоин ҳаромийлардан тезда тозаланмасак, қайтадан миллат бўлишимиз учун юз йиллар керак бўлади. Айнан шу сабабдан, тозаланишни шок терапияси усуллари билан, миллатга хоинлик қилаётганларга нисбатан олий жазони тиклаш йўли билан  тезроқ қилиш кераклигини ҳозир ҳамма тушунадами?

Тушунмаса, тушунтириш ҳам вазифамиз бўлиши керак.

Ўзбек “Кечир, қасос муқаррардир хешим менинг, Бобуримдан қолиб кетган Ўшим менинг” сатрларини ўқиганда кўзига ёш келса ҳам, қўллари беихтиёр қиличга узатиладиган ҳолга келмагунча миллат бўлолмайди.